σπαρνώ

Ν

1. τρεμοπαίζω, αναπετώ, πεταρίζω («σπαρνάει το μάτι μου»)

2. αναταράζομαι από φόβο ή από αγωνία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σπαρ- (πρβλ. σπαράσσω, ασπαίρω), κατά τα ρ. περνώ, γυρνώ κ.λπ.].